موندل

^١٧ يوه ورځ عيسىٰ تعليم ور کاوو اَؤ فريسيان اَؤ دَ شرعے عالمان ورته هم ناست وُو چه دَ ګليل، دَ يهوديه اَؤ دَ بيتُ المُقدس دَ هر کلى نه راغلى وُو، اَؤ دَ خلقو دَ روغولو دَ رب قوت دَ هغۀ سره وو. ^١٨ يو څو تنو يو شل سړے په کټ راؤړو. هغوئ کوشش وکړو چه هغه وردننه کړى اَؤ دَ عيسىٰ په مخکښے ئے کيږدى. ^١٩ خو ګڼه دومره زياته وه چه هيڅ لاره ئے ونۀ مُونده. نو هغوئ پاس وختل اَؤ دَ چت دَ پاسه نه ئے په برګه کښے سُورے وکړو اَؤ په بانګئ کښے راښکته کړو اَؤ دَ خلقو په مينځ کښے ئے دَ عيسىٰ په مخ کښے کيښودو. ^٢٠ هر کله چه عيسىٰ دَ هغوئ ايمان وليدو نو وئے وئيل، ”سړيه! تا ته ستا ګُناهُونه معاف شول.“

^٢١ نو دَ شرعے عالمانو اَؤ فريسيانو يو بل ته ووئيل چه ”دا څوک دے چه کُفر غروى؟ دَ خُدائے نه بغير لا بل څوک هم ګُناهونه معاف کولے شى؟“

^٢٢ خو عيسىٰ په دے پوهه وو چه دوئ څۀ خيال کوى نو جواب ئے ورکړو چه ”تاسو په خپلو زړُونو کښے داسے خيالُونه ولے کوئ؟ ^٢٣ آيا دا آسانه ده چه څوک ووائى چه ستا ګُناهُونه معاف شُو اَؤ که دا چه پاڅه اَؤ وګرزه؟ ^٢٤ خو دا دَ دے دَ پاره چه تاسو ته معلُومه شى چه اِبن آدم په مزکه دَ ګُناهُونو معاف کولو اِختيار لرى.“ هغۀ شل سړى ته مخ ور واړَوو اَؤ وئے وئيل چه ”زَۀ تا ته دا وايم چه ودريږه، خپل کټ واخله اَؤ کورته ځه.“

^٢٥ اَؤ هغه دَ هغوئ په وړاندے سمدستى پاڅيدو اَؤ هغه کټ چه دَئے پرے پروت وو، ئے واخستو اَؤ کور پلو روان شو اَؤ دَ خُدائے ثنا ئے ووئيله. ^٢٦ هغوئ ټول سخت حيران شول اَؤ دَ خُدائ ثنا ئے ووئيله اَؤ ويرے واخستل اَؤ وئے وئيل چه ”نن مُونږ څۀ عجيبه کارُونه وليدل!“